A posta em espaço do relato: Gólgota Picnic de Rodrigo García, o monologal e a cena como vanitas do capitalismo

Autores

  • Laura Fobbio Universidad Nacional de Córdoba

Palavras-chave:

monologal, postvanguardia, pintura, liminalidade, Rodrigo García

Resumo

No Gólgota picnic, Rodrigo García desmonta as convenções teatrais do texto dramático e do texto cênico, numa proposta ‘monologal’ que nós definimos como a "posta em espaço do relato". Apresenta uma paisagem cênica de liminalidad interartistica (teatro e: literatura, artes visuais, dança, música, criação de vídeos) a partir de um pronunciamento (auto) reflexivo e (auto) referencial sobre a vida, o amor e a morte. Analisamos aqui as decisões e procedimentos postvanguardistas e possíveis efeitos da atomização das H/storia/s, a crise no personagem, o diálogo e o monólogo. Examinamos também a tensão corpo- carne no Gólgota picnic, atendendo às representações pictóricas da crucificação e identificando ressonâncias da carnificina da arte latino-americana. Para estudar a relação entre teatro e pintura, consideramos a apropriação de gêneros cênica plástica, tais como retratos e vanitas, e procedimentos como escorço, para definir o que chamamos anamorfosis expandida.

Publicado

2019-09-18

Como Citar

Fobbio, L. (2019). A posta em espaço do relato: Gólgota Picnic de Rodrigo García, o monologal e a cena como vanitas do capitalismo. AURA. Revista De Historia Y Teoría Del Arte, (9), 38–69. Recuperado de https://www.ojs.arte.unicen.edu.ar/index.php/aura/article/view/647